Door Marjet Hoogendoorn
2 november 2023
Een paar dagen geleden had ik een droom. Of eigenlijk was het tussen realiteit en droom; een visioen. Ik lag in bed en zag boven mij de hemel geopend. Ik zag Jezus aan het kruis. Helemaal onder het bloed. Het was een vreselijk gezicht. Zo was het. Er was niet slechts een druppel bloed bij zijn handen en wat uit zijn zij. Hij zat onder het bloed.
Ik werd opgetild en bewoog langzaam maar zeker richting Jezus. Hoe dichter ik naar Jezus ging, hoe meer delen van mijn lijf begonnen te tintelen. Dit voelde ik echt. Dat was niet alleen in het visioen, maar ik voelde het in mijn lijf. Bepaalde specifieke delen werden aangeraakt en het suisde heel hard in mijn oren. Toen was het visioen voorbij.
Door Jezus’ bloed zijn wij genezen. Punt. Wat Hij heeft gedaan is genoeg. We hoeven niet door heel hard ons best te doen Zijn genezing te bewerkstelligen. Hij heeft ons genezen 2000 jaar geleden aan het kruis. Het is volbracht, wij hoeven en kunnen daar niks aan toevoegen.
Hoe meer we geloven daarin, hoe dichter we naar Jezus zullen bewegen en genezing zal vloeien; in jou en door jou. Er zijn geen systemen om genezing ‘los te bidden’, het gaat om wat je gelooft. Geloof Zijn woord, geloof in Zijn offer, geloof dat dat genoeg is.
‘Maar Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden verbrijzeld. De straf die ons vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is er voor ons genezing gekomen.’
Jesaja 53:5 [hsv]